英( ) 古璽彙編1333,戰國
(臧)英宛(苑)鉨(璽)。
 上海博物館藏戰國楚竹書四·逸詩—交交鳴 1, 戰國 若玉若英,君子相好。 按: 戰國楚文字央旁多訛變,其下部類古文字之“午”形,即所謂古文字中常見“二歧變三歧”之變。
 睡虎地秦墓竹簡·日書甲種66正,戰國至秦 以南大羊(祥),西旦亡,北禺(遇)英(殃),東數反其鄉。
 馬王堆漢墓帛書·老子乙本卷前古佚書,西漢 夫雄節而數得,是胃(謂)積英(殃)。
 漢印文字徵 字英。
 朝侯小子殘碑,東漢 形銷氣盡,遂以毁滅,英彦惜痛。
 衛尉卿衡方碑,東漢 攬英接秀。
 北海相景君碑陽,東漢 建英忠讜,辨秩東衍。
 朐忍令景君碑,東漢 高祖龍興,婁敬畫計,遷諸關東,豪族英傑,都於咸陽,攘竟蕃□。
 吐谷渾璣墓誌,北魏 英明自 , 神朗挺然。
 吴高黎墓誌,北魏 推蘭桂之英,微發之妙嚮。
 元崇業墓誌,北魏 君風量秀整,英拔異流。
 寇憑墓誌,北魏 英英奇子,超卓妙絕。
 高緊墓誌,隋 不上春臺,英謀而自樂。 《説文》:“英,艸榮而不實者。一曰黄英。从艸央聲。” “英”以“艸榮而不實者”爲本義,故从艸。楚簡之“若玉若英”,正用此本義。秦漢簡帛多假作“殃”,釋讀需留意。而“英傑”、“英明”之義,後世通行者也,實物文字亦如此。
英★常◎常
yīnɡ形声,从艸,央声,本义为植物的花,引申为才能或智慧出众、才能或智慧出众的人、事物的精华等,假借为英国(国名,在欧洲的西部)的简称。 【辨析】 以“英”作音符构成的形声字一般读yīnɡ:瑛。 英 金文; 篆yīng[艸(草,意符)+ 央(聲符) →英(《説文》:“英,艸榮而不實者。一曰:黄英。從艸,央聲。”英,花〈落英繽紛〉。才能出衆〈英才、英雄、英烈〉; 精華,事物最精粹的部分〈精英、英華〉;指英國〈英文〉。)] 《詩經·鄭風·有女同車》:“有女同行,顔如舜英。”(姑娘與我同行,貌似盛木槿花。) [宋] 秦觀《望海潮》:“梅英疏淡,冰澌溶泄,東風暗換年華。”(梅花漸漸稀疏而雅淡,冰塊澌澌溶動而下泄,東風悄悄地把人間又換了一個春天。) *英yīng8画 艹部 (1) 〈书〉 花: 落~缤纷。 (2) 美;盛: ~名|~年|~姿|~俊少年。 (3) 才能出众的: ~明|~勇。 (4) 杰出的人物: ~雄|~模|~豪|群~。 (5) 〈书〉 精华: 含~咀华。 (6) 英国: ~语|~尺。 |