馨( ) 西嶽華山廟碑陽,東漢 尊修靈基,肅共壇場,明德惟馨,神歆其芳。
 穆彦墓誌,北魏 誕生夫子,金馨玉振,德冠時儒,道光世訓。
 元維墓誌,北魏 美同會竹,馨等稽芬,高唐樹雨,至止鬱雲。
 元楨墓誌,北魏 瞻山凝量,援風烈馨。
 劉相及妻鄒氏墓誌,隋 邑境流馨。
 盧炅妻李松墓誌,唐 服勤中饋,馨問四流。
 盧君妻辛氏墓誌,唐 四德馨聞,百兩斯賁。
 鄭逢墓誌,唐 馨香不泯。 《説文》: “馨, 香之遠聞者。 从香殸聲。 殸, 籀文磬。” 甲骨文假“聲”爲“馨”。《甲骨文合集》27632: “……申卜,聲穧,其蒸兄辛。”又《小屯南地甲骨》3551: “丁丑貞: 聲有兕,其……” “聲”讀作“馨”,作地名。
馨★常◎常
xīn形声,从香,殸(qìnɡ)声,本义为散布很远的香气,引申为香气、美好的德行或声誉等。 *馨xīn20画 香部 (1) 芳香;特指散布很远的香气: ~香|清~。 (2) 〈书〉助词。 (3) 【宁馨儿】这么样的孩子。有赞美之意。 |