荃( ) 張家山漢簡·二年律令259,西漢 布、縠、荃蔞,不用此律。
 舊館壇碑,南朝梁 荃法正覺,藥徵質瑩。
 潘基墓誌,唐 餘芳不已,載誕英賢,内懷琬琰,外茂蘭荃。
 盧緘妻崔氏墓誌,唐 男曰芻,及冠未仕; 女曰荃,許嫁未行。
 王協墓誌,唐 冲虚 寞, 不雜緇塵, 體蘊荃蓀,情逸霞外。 《説文》:“荃,芥脃也。从艸全聲。”
荃 金文; 篆quán[艹(草,意符)+ 全(聲符)→荃(《説文》:“荃,芥脃(cuì同脆)也。從艸,全聲。”荃,古書上説的一種香草。)] △荃quán9画 艹部 香草名。古代常用来比喻君主。 |